Εγκατάληψη και ερημιά στο Σχολείο του Κορακοβουνίου (φώτο&βίντεο)

Μάθαμε πέντε γράμματα, έλεγαν οι παλιοί. Γνωρίσαμε το σχολείο και το αγαπήσαμε οι νεότεροι, είδαμε τι πάει να πει να κρατάς ένα σχολείο κλειστό οι νέοι του χωριού. Ποτέ δε χάσαμε το σεβασμό μας σε αυτό, πάντα ήμασταν εκεί, αρωγοί να ζωντανεύσει...

... αλλά κάποια <<παιδιά>> έκαναν το Δημοτικό Σχολείο Κορακοβουνίου άσυλο στο κάπνισμα, "οίκο ανοχής",  όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό και μέρος επίδειξης της <<μαγκιάς>> του

Μερικοί θεώρησαν πως το Δημοτικό Σχολείο θα γίνει το κρεββάτι τους. Οι τοπικές αρχές, από τότε που έκλεισε το σχολείο, μαζί με τον Δήμο άπραγοι, μη μπορώντας να προλάβουν και να πάψουν το φαινόμενο αυτό, παραιτήθηκαν. Ντύθηκε το ΣΧΟΛΕΙΟ, το μέρος που μάθαμε τη ζωή, τα γράμματα, στα κόκκινα, στα πράσινα, κίτρινα, μαύρα έγραψαν για τον Ολυμπιακό, για τον Παναθηναϊκό, την ΆΕΚ για τις ομάδες τους πάνω σε ντουβάρια, όπως τα έβλεπαν αυτοί, αλλά δε ρώτησαν αν το Σχολείο αναπνέει ακόμα, αν το σχολείο ζει στις καρδιές μας. 

Δεν έχουν κατάλαβαν τι είναι το σχολείο, τι σημαίνει για εμάς τους παλιότερους, όλα αυτά τα <<πολιτισμένα>> πλέον παιδιά, που για εκτελέσουν τις γενετήσιες πράξεις τους, δε δίστασαν να βεβηλώσουν αυτό που θεωρούμε ζωντανό μνημείο, ποιος δεν πήγε σχολείο εκεί! Δεν αναρωτήθηκαν τι σημαίνει σχολείο, τι βλέπουμε εκεί, που ακόμα ακούμε τα γέλια μας, που παίζουμε το κυνηγητό το μας, το κρυφτό, το τσούσι. Κι αν καμιά φορά είχαμε μπάλα και παίζαμε, ο δάσκαλος μας μάλωνε, μας έδινε και καμιά σφαλιάρα, αλλά η αίσθηση της μπάλας, οι φίλοι όλοι μαζί να παίζουμε δε συγκρινόταν με τίποτα.

Τελικά, όλα αρχίζουν από το σπίτι, η μόρφωση και η παιδεία. Τα σημερινά παιδιά πάσχουν από παιδεία, είναι παραμορφωμένα χωρίς ίχνος παιδείας, σεβασμού και αυτοεκτίμησης...

και παρέα σε αυτά ήρθαν και οι γείτονες (από γύρω χωριά) να κάνουν τα ίδια, να βεβηλώσουν έναν χώρο ιερό για εμάς, για όλο το Κορακοβούνι.

Όλοι ξέρουμε ποιος έκανε την αρχή, αλλά δε χρειάζεται να τιμωρηθεί αυτός μόνο, αφού όλοι μαζί του ήταν, πόσο φθηνοί και ηλίθιοι ήταν, πόσο αμόρφωτοι ήταν οι γονείς του, που του έμαθαν να βεβηλώνει, να μαγαρίζει τα πάντα, πως μπορούμε όλοι μας, πως μπορεί ο πρόεδρος του χωριού να κάνει τον αστυφύλακα (αν και με μια δραστική κίνηση θα είχε κόψει πολλά)... δε μπορεί. 

Πώς να περιμένουμε από τους κατοίκους που διαμένουν δίπλα από το σχολείο να λειτουργούν σαν τον νόμο, δεν είναι η δουλειά τους, αν και σαν κέρβεροι φιλούσαν και στέκουν φρουροί στον χώρο. Είναι η δουλειά των γονέων να νουθετήσουν τα παιδιά τους, να τα μάθουν να σέβονται αυτό που αποτελεί σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε κατοίκου του χωριού!

Μπορούμε εύκολα να πούμε σαν Korakovouni WebRadio, κατηγορώ τον Δήμο και τον εκάστοτε Πρόεδρο,  ΝΑΙ, να το πούμε, αλλά δεν μπορεί να λειτουργεί σαν τιμωρός, πόσο μάλλον σαν φύλακας του σχολείο. Φταίει γιατί έκανε τα στραβά μάτια... αλλά  ΚΑΤΗΓΟΡΩ τους γονείς, οι οποίοι μέσα από την αδιαφορία και την υπεροψία τους, πότιζαν τα παιδιά τους με απάθεια και με νεποτισμό, τα έδιωχναν από κοντά τους, κάνοντας τα να νομίζουν πως έγιναν και κατάφεραν κάτι... τι κατάφεραν, την ντροπή και το στίγμα τους να αφήσουν ντροπιάζοντας τον ιερό χώρο του σχολείου.

Σκοπός μας δεν είναι να μαρκάρουμε και να διαπομπεύσουμε τα παιδιά, αλλά τους γονείς που δε σκέφτηκαν ποτέ τα παιδιά τους, που συνουσιάζονται στο σχολείο, που σαν βλάστημοι μπροστά σε εικόνα φτύνουν, βρίζουν και εμφανίζονται με το προσωπείο του αθώου να διεκδικούν δάφνες και παρέες.

<<Κατηγορούμε>> ακόμα τον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας, που έκανε το σχολείο αποθήκη ειδών πρώτης ανάγκης, αφού ποτέ δε μοίρασε τα είδη που μάζεψαν οι κάτοικοι της Βόρειας Κυνουρίας για τους συμπολίτες μας για άμεσες ανάγκες διαβίωσης!

 Το σχολείο μπορεί και θα γίνει ένα στολίδι για το χωριό και την γύρω περιοχή... Απλά Αφήστε μας να το κάνουμε όπως το ονειρευόμαστε 

Βίντεο:

Φωτό: